Modele interwencji rozwojowych

1. Model Narodowego Ekosystemu Innowacji

Kluczową formą finansowania badań i rozwoju w Strategii, jest podejmowanie interwencji poprzez Centra Doskonałości. Centra są zatem integratorami ekosystemów innowacji rozwojowych organizowanych dla konkretnej specjalizacji. Ogólny schemat tych działań (SOR, schemat 3. s. 66) określony jako Narodowym Ekosystem Innowacji,wprowadza kilka nowych pojęć i instytucji. Ich praktyczne powiązanie następować będzie odpowiednio do ustalonych przez rząd priorytetów w rozwoju Polski (SOR, schemat 4, s. 70).

Rys. 1. Model Narodowego Ekosystemu Innowacji, wyprowadzony z ustaleń Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju (uchwała rządu z 14.02.2017).Źródło: opracowanie Andrzej Madej. 

Słabością rządowego schematu Narodowego Ekosystemu Innowacji – można się domyślać, że dla ułatwienia inicjatorom skuteczności działań – jest jego koncentracja na źródłach i poziomach finansowania. Prawdopodobnie z tego względu na schemacie jego autorzy nie zmieścili przestrzeni prowadzenia praktycznych badań, określanej przez ekonomistów jako „otwarte laboratorium”.

Dla uzupełnienia tego braku oraz  dla podkreślenia znaczenia rządowych decyzji o priorytetyzacji działań, na przedstawionym na rysunku 1 w moimmodelu tego ekosystemu,wprowadzam zarówno pierścień otwartego laboratorium, jak i przede wszystkim pole z ustaleniami priorytetów dla rządowego finansowania.  

Odpowiednio do strywializowania pojęcia „pokolenie” w części ideowej Strategii, na obu przywołanych schematach ze Strategii nie przewidziano w odpowiedzialnym rozwoju Kraju, żadnej roli dla solidarności międzypokoleniowej – wartości i praktyki kluczowej przez setki lat rozwoju naszej cywilizacji.

W konsekwencji tego – moim zdaniem – krytycznie wadliwego przesądzenia i zaniedbania autorów Strategii, na moim modelu oczekiwań rządowych(rysunek 1), dla określenia użytkowników innowacji wprowadzam bliżej nie określoną grupę: „społeczność”.

2. Modele interwencji rozwojowych

Dla pełniejszego przedstawienia swoich rekomendacji, na rysunku 2b przedstawiam model ekosystemu interwencji, specyficznie respektujący solidarność międzypokoleniową.

Ponieważ celem zarysowanych na nim elementów i powiązań jest dostarczenie nowych narzędzi i technologii dla podniesienia kompetencji w wykonywaniu pracy, zarówno komercyjnej jak i dobroczynnej, mającej w efekcie za zadanie podniesienie stanu zdrowia społeczeństwa,nazywam ten model „Popytowym modelem interwencji rozwojowych”.

W stosunku do modelu wyprowadzonego ze Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju (rysunek 2.a) znajdują się na nimi trzy uzupełnienia.

Pierwszym jest przedstawienie obecności w ekosystemie trzech pokoleń:juniorów – seniorów – nestorów i powiązanie ich z innowatorem w Laboratorium solidarności.

Drugim jest wprowadzenie prefinansowania społecznego dla poprzedzenia finansowania państwowego. Dzięki publicznemu obrotowi tzw.obligacji posagowych, będzie ono umożliwiać społeczną kontrolę polityk społecznych.

Trzecim uzupełnieniem jest integracja osób delegowanych przez instytucje współpracujące w Centrum Doskonałości, w partnerstwach spotkań i partnerstwach zmian tworzących Inkubator innowacji.

Rys.2.a i 2.b. Podażowy i Popytowy modele interwencji rozwojowej.Źródło: opracowanie Andrzej Madej.  

Dla podkreślenia, że proces nawiązywania porozumień współpracujących partnerów, wynikający bezpośrednio z SOR, koncentruje się na wyborze innowacyjnego narzędzia lub technologii, nazywam ten model”Podażowym modelem interwencji rozwojowych”.